خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل- مریم خرمائی: سرعت گردونه انتخاباتی آمریکا سرانجام رو به کندی گذاشته است و به نظر می‌آید که با وجود ادعای دونالد ترامپ رئیس‌جمهور فعلی این کشور مبنی بر تقلب در رقابت ۲۰۲۰، این جو بایدن دموکرات است که مستأجر بعدی کاخ سفید می‌شود. با نزدیک شدن به ۲۰ ژانویه (اول بهمن) که زمان تحلیف رئیس‌جمهور جدید است؛ بایدن اعضای کلیدی کابینه خود را یک به یک معرفی می‌کند و با استناد به سوابق حرفه‌ای، از هم اکنون گمانه‌زنی درباره عملکرد آتی آنها به ویژه در حوزه سیاست خارجی، آغاز شده است.
در این میان، جریان رسانه‌ای وابسته به بایدن، با الهام گرفتن از نشان «کبوتر» که یکی از نمادهای حزب دموکرات است؛ وزرای پیشنهادی او را پیام‌آوران صلح جلوه می‌دهد- افرادی که با استناد به دیپلماسی، ادعای فرو نشاندن تنش‌های بین‌المللی را دارند.
همزمان، بایدن به تنوع نژادی، جنسیتی و مذهبی نیز به عنوان یک برگ برنده نگاه می‌کند. او «کاملا هریس» زنی سیاه‌پوست که از قضا همسری یهودی دارد را به عنوان معاون خود برگزید تا آرای زنان، سیاه‌پوستان و یهودیان آمریکا را به نفع خود جلب کند و آن طور که از شواهد برمی‌آید؛ در چینش کابینه نیز همین رویه را دنبال می‌کند.
اما به رغم هیاهوی رسانه‌های دموکرات که می‌کوشند تصویر روتوش شده‌ای از دولت آتی آمریکا نشان دهند؛ سوابق حرفه‌ای و حتی اظهارات قبلی وزرای پیشنهادی بایدن، چهره به مراتب واقعی‌تری از آنها به نمایش می‌گذارد.
اکنون که بحث به اینجا کشید؛ خوب است نگاهی هرچند کوتاه به کارنامه برخی از وزرای پیشنهادی بایدن بیندازیم و از خلال اقدامات گذشته‌شان، میزان التزام به «دیپلماسی» یا «تنش» را ارزیابی کنیم.
مرد نامرئی / مدافع تحریم، فشار و عملیات اطلاعاتی
در اکتبر سال ۲۰۱۷، کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا، میزبان مردی بود که اظهاراتش در باب «نحوه تقابل با ابعاد کامل تهدیدهای ایران»، جای تأمل دارد. برای معرفی کردن او عجله‌ای نداریم و این کار را به بعد از خواندن حرف‌هایش موکول می‌کنیم.
او در این باره مدعی شد: «برجام آن طور که انتظارش را داریم؛ کار می‌کند و مانع دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای است. البته توافق کاملی نیست. حتماً می‌گوئید این توافق همه جنبه‌های فعالیتهای بدخواهانه ایران را پوشش نمی‌دهد- اقداماتی چون حمایت از تروریسم، حمایت از حزب‌الله یا تهاجم‌های منطقه‌ای. اما مطمئن باشید بگونه ای برجام را طراحی کردیم که حق‌مان برای مقابله با ایران در همه این جبهه‌ها محفوظ باشد. یک نمونه خوب همین تحریمهای غیر هسته‌ای سال ۲۰۱۷ است که در انطباق کامل با برجام است. گام‌های بیشتری هم می‌توان برداشت ازجمله تحریمهای بیشتر، عملیات‌های اطلاعاتی، ممنوعیت‌ها، همکاری‌های نظامی با متحدانمان و البته فشارهای دیپلماتیک بیشتر».
اشتباه نکنید؛ اینها را یکی از پیروان ترامپ نمی‌گوید. آنچه که خواندیم گزیده‌ای از اظهارات «جیک سالیوان» بود کهاز او به عنوان «مرد پشت صحنه» یا «مرد نامرئی» مذاکرات هسته‌ای ایران یاد می‌کنند.
«فشار»، «تحریم»، «عملیات اطلاعاتی» و «همکاری نظامی علیه ایران»؛ اینها کلیدواژه‌های دولت واشنگتن فارغ از گرایشات حزبی دموکرات و جمهوریخواه است.
جهت تکمیل چهره سالیوان که قرار است «مشاور امنیت ملی کاخ سفید در دوره بایدن» باشد؛ این نکته را هم اضافه کنیم که او نقشی فعال در ترسیم سیاستهای دولت اوباما در حمله به لیبی و همچنین جنگ سوریه داشت حال آنکه دست راست «هیلاری کلینتون» هم بود- وزیر خارجه اسبق آمریکا که به لایحه دخالت نظامی در عراق رأی مثبت داد.
دیپلمات دیپلمات‌ها / اولویت با اسرائیل است!
می‌گویند همیشه خونسرد است و خوش‌بیان تا آنجا که دموکرات‌ها به وی لقب «دیپلمات دیپلمات‌ها» را داده‌اند. البته این اصلاً منافاتی با جنگ‌طلبی ندارد چرا که اصولاً شعارش «تکمیل کردن ظرفیت‌های دیپلماسی با اهرم جنگ» است.
او اکنون گزینه بایدن برای احراز پست وزارت خارجه است؛ در دولت اوباما به ترتیب عناوینی چون مشاور شورای امنیت ملی و معاون وزیر خارجه را داشت. همراه با سالیوان از استراتژیست‌های اصلی دخالت نظامی در لیبی بود و از بابت تسلیح مخالفین دولت دمشق، نقش بسزایی در بی ثبات کردن سوریه داشت.
بلینکن معتقد است که دیپلماسی باید «با قدرت بازدارندگی تکمیل شود» و «می‌توان از نیروی نظامی به عنوان یک وسیله ضروری برای داشتن یک دیپلماسی مؤثر استفاده کرد».
وی به شدت از تصمیم ترامپ برای خروج نظامیان آمریکا از سوریه انتقاد کرده بود. علت این انتقاد، آن بود که بلینکن باور داشت که این اقدام باعث مخدوش شدن امنیت رژیم صهیونیستی می‌شود.
نکته قابل تأمل درباره آقای دیپلمات آن است که یهودی است و بنابراین، سطح التزامش به امنیت رژیم صهیونیستی بسیار فراتر از تمایلات حزبی دموکرات‌ها یا جمهوریخواهان است. اینکه در دولت بایدن، «کاملا هریس» معاون رئیس‌جمهور، همسری یهودی دارد و وزیر خارجه نیز یهودی است؛ تصویر روشنی از میزان وابستگی آنها به تل آویو به دست می‌دهد.
رئیس پنتاگون / کتمان رویکرد نظامی
سه شنبه هفته گذشته، بایدن نامزدهای پست‌های کلیدی وزارت‌خانه‌های اصلی را اعلام کرد؛ حال آنکه اسمی از وزیر دفاع آتی آمریکا نبرد. ادعا می‌شود دلیل اصلی این تعلل، تمرکز زدایی از گزینه «نظامی» در برابر گزینه «دیپلماسی» بوده است. اگر چنین باشد؛ سعی بیهوده کرده است چرا که بررسی سوابق دو تن از نامزدهای احتمالی احراز این پست، کافی است تا پی به نیات جنگ‌طلبانه بایدن ببریم –مردی که در مشایعت هیلاری کلینتون، به جنگ عراق رأی مثبت داد.
گزینه نخست، «میشله فلورنی» از اعضای میانه‌رو پنتاگون است. یک بار هم در دوره اوباما به وی پیشنهاد شد که ریاست پنتاگون را بپذیرد که نپذیرفت.
در حال حاضر، واگذاری پست وزارت دفاع به او، به بایدن این شانس را می‌دهد که با شعار برابری جنسیتی، نخستین وزیر دفاع زن آمریکا را به تاریخ عرضه کند.
وی در سال ۲۰۱۲، طی سخنرانی در اندیشکده «بروکینگز» با توجه به مؤثر بودن تحریمهای ضدایرانی، مدعی شده بود: گزینه نظامی هرگز از روی میز برداشته نشده است. من که از پنتاگون می‌آیم، به شما اطمینان می‌دهم برنامه‌ریزی پنتاگون برای آن (اقدام نظامی) به طرز شگفت‌آوری قدرتمند است و این گزینه آماده است!
بعد، نوبت به ژنرال چهار ستاره «لوید اوستین» می‌رسد- مردی که در کارنامه خود سابقه ریاست سازمان تروریستی سنتکام را دارد (واحد فرماندهی مرکزی آمریکا).
گفته می‌شود که تیم بایدن از بابت اینکه چرا شمار بیشتری از آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار را در کابینه نگنجانده، تحت فشار است و اگر نامزدی اوستین نهایی شود؛ نخستین وزیر دفاع سیاه‌پوست آمریکا تلقی خواهد شد.
یهودی لاتین تبار / کلیددار قفس مهاجرین
انتخاب «آلخاندرو میورکاس» به عنوان رئیس سازمان امنیت داخلی یا امنیت میهن را شاهکار بایدن در چینش کابینه لقب داده‌اند. او کوبایی الاصل است و نخستین فرد مهاجر و در عین حال لاتین‌تباری خواهد بود که این پُست کلیدی را- که برای حراست از مرزهای آمریکا و تعامل با مهاجرین تدارک دیده شده است- احراز می‌کند.
بسیار هم خوب است چرا که گمان می‌رود بعد از آن سیاست خصمانه‌ای که ترامپ جمهوریخواه علیه مهاجرین اتخاذ کرد؛ بالاخره آنها می‌توانند با تکیه بر فردی که تجربه مشترک دارد؛ نفسی از سر راحتی بکشند.
اما این فقط نیمه روشن کارنامه میورکاس است که رسانه‌های دموکرات با آب و تاب به آن می‌پردازند. در بخش تاریک‌تر سوابق حرفه‌ای او، مسائلی جلب توجه می‌کند که دایره خوشبینی ما را محدود خواهد کرد.
نخست آنکه رئیس آتی سازمان امنیت داخلی آمریکا از مادری یهودی تبار است. به این ترتیب، بعد از «هریس» و «بلینکن» وی سومین عضو دولت بایدن است که به واسطه ارتباطات نسبی یا سببی، به رژیم صهیونیستی ارادت دارد.
دیگر آنکه وی در طول سابقه ۸ ساله حضور در اداره امنیت ملی آمریکا، به ویژه در دوره اوباما، در صف مقدم جنگ علیه مهاجران بود. حتماً می‌گوئید ترامپ بود که کودکان مهاجر لاتین تبار را از والدینشان جدا کرد و در اقامت‌گاه‌هایی که بی شباهت به قفس نبود؛ حبس کرد. اما شاید ندانید که مراکز نگهداری از مهاجرین غیرقانونی که بعدها ترامپ از آنها استفاده کرد؛ در دولت اوباما ساخته شد. حتی یک بار ترامپ در سوالی که البته بی‌پاسخ ماند؛ از بایدن پرسید «به من بگو که آن قفس‌ها را چه کسی ساخت»؟
اواسط سال ۲۰۱۴ بود که دولت اوباما تصمیم گرفت پیامی واضح به لاتین‌تبارهایی که قصد مهاجرت به آمریکا را داشتند ارسال کند و میورکاس را که در آن دوره معاون رئیس سازمان امنیت ملی بود؛ مسئول ایجاد چنین بازداشتگاه‌هایی کرد.
بد نیست در اینجا نقل قولی هم از بایدن بشنویم که در آن بازه زمانی، معاون رئیس جمهور آمریکا بود و اکنون داعیه رعایت حقوق مهاجران را دارد. وی زمانی گفته بود: آنهایی که جانشان را برای ورود به آمریکا به خطر می‌اندازند؛ باید از آنچه انتظارشان را می‌کشد؛ آگاه باشند. آغوش بازی در کار نیست. تعداد کثیری از شما را (به کشورهایتان) برمی‌گردانیم.
تلاش برای بازی با کارت برابری نژادی، مذهبی و جنسیتی هم نمی‌تواند ماهیت سلطه‌طلب و آشتی‌ناپذیر کابینه بایدن را تغییر دهد حال آنکه آمریکا پیشتر هم دوره ریاست جمهوری اوباما را تجربه کرده که به رغم سیاه پوست بودن؛ خدمات چندانی به هم نژادهای خود ارائه نداد.
